إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • آنچه در ایران از سال 1378 گذشته، نشان می‏‌دهد که شکاف بین دولت و ملت آرام‌‏آرام عمیق‌‏تر و بیشتر شده است. نمونه بارز وجود این شرایط را می‌‏توان در سیر و روند اعتراضات سیاسی و اجتماعی سراسری و همچنین کاهش روند مشارکت سیاسی به خوبی مشاهده کرد. مشاهده این روندها یک هشدار بزرگ است که در صورت ادامه سیر و روند گذشته، آینده‌‏ای مبهم در پیش خواهد بود که می‌‏تواند به نقطه‌‏های خطرناک‌‏تر از پاییز 1401 کشیده شود. اما در کنار هشداری که داده شد، می‌‏توان کورسوی امیدی را مشاهده کرد.

    نویسنده:
    فرهاد فخرآبادی - خبرنگار گروه سیاست هم‌میهن